మా మూడో హనీమూన్ అనే.......-7

మొన్నటి మా యాత్ర

ఇంక ఆ రాత్రి $భోజనాలు చేశాక, నిద్రపోయాం. రాత్రి పదింటికే చలి మొదలయ్యింది. ఫ్యాన్లు కట్టేసి, పేంట్లు, చొక్కాలు, స్వెట్టర్లూ, సాక్సూ, జర్కిన్లూ, మఫ్లర్లూ, శాలువాలూ  వగైరాలతో బందోబస్తు చేసి దుప్పట్లు ముసుగేసినా, ఇంకా వణికిస్తున్న చలి. తెల్లవారుజామున 3 గంటలకే రైలు నిజాముద్దీన్ చేరాలి. అప్పుడు హడావిడిగా యెందుకని, ముందే అన్నీ సర్దేసుకున్నాము. 

ఈ ఆడవాళ్లు అసలు నిద్రపోతేనా! అలారం పెట్టుకొన్నది రెండున్నరకి. మధ్యలో యేవేవో మెస్సేజిలూ వాటి సౌండ్లూ, లేచి చూసుకోడాలూ, గుడగుడలూ. మమ్మల్ని కూడా లేపేశారు--రెండున్నర లోపలే! (నాకు ఇంకో నాలుగు సిగరెట్లు యెక్కువ ఖర్చయ్యాయి.)

అలా మొత్తానికి కొంచెం లేటుగా 4 గంటలకి చేరింది రైలు. ఢిల్లీలో పడ్డాం. లగేజీలు దింపుకొని, అక్కడవుండే మా మూడో (ఆఖరి) చెల్లెలుకి ఫోను చేద్దును కదా--డ్రైవరు ఇప్పుడే వచ్చాడు. నేను బయలుదేరి వస్తున్నాను. మీరు వెయిటింగ్ రూములో వుండండి. యెంతోకాదు....ఓ రెండుగంటల్లో వచ్చేస్తాను--అంది. 

సరే, మళ్లీ 180 రూపాయలకి పోర్టరుని మాట్లాడుకొని, ఒకటో ప్లాట్ ఫామ్ ప్రక్కన వుండే *వెయిటింగ్ రూములకి చేరాము. (ఆ స్టేషనుకి బయటికి వెళ్లడానికి రెండువైపులా మార్గాలు వున్నాయి. మేము దిగినది 'నిజాముద్దీన్ ' వైపు అంటారు. ఇంకోవైపుని 'సయ్యద్ కాలేషా' అనో యేదో అంటారు). 

మరిచాను దారిలో ఇంకో #చిన్న విషయం వ్రాయడం.

..........ఇంకా తరువాయి.