"టాపు లేచి పోద్దే....."
మేము....హర్యాణాలో వుండే మా ఆఖరి చెల్లెలు ఇంటికి వెళ్లినప్పుడు, ఢిల్లీ, హిమాచల్ ప్రదేశ్, హర్యాణా, రాజస్థాన్, యూ పీ వగైరాలకి టూర్లు వేసేవాళ్లం.
(మా చెల్లెలు పిల్లలు షమ్మీ, సౌమ్య, మాతోపాటే వచ్చేవారు. ఉదయం 5 కే బయల్దేరి, యేవేవో చూసి, మళ్లీ యే రాత్రి 3 గంటలకో ఇంటికి చేరే వాళ్లం. ఇంకా జీపులో అందరూ దిగడం, సామాన్లు తీసుకుని ఇంట్లోకి రావడం అయ్యేసరికి, మా ఆవిడ అప్పుడే, తన చీర మార్చేసుకొని, యెదురు వచ్చేది మాకు.)
మా షమ్మీ, ఓ సారి టీవీ పెట్టి, "ఆ పాట" రాగానే, 'మాంమయ్యా.....నువ్వెప్పుడు ఈ పాట రాశావు'? అని అడిగేది. (దానికి తెలుగు బాగా వచ్చు--కొంచెం హిందీ యాసతో మాట్లాడుతుంది అంతే.)
"ఆ పాట నేను వ్రాయడం యేమిటిరా?......యెవరు చెప్పారు?"
అనగానే, సౌమ్య......"మామాజీ....జరా పాట సునో.....'రాయె రాయే నా రాకాశి, నువ్వలా పైటేసి, ఇలా దోపేస్తే......' బోల్తా హైనా.....?" (ఈ పిల్లకి తెలుగు రాదు....కానీ మాట్లాడడానికి ప్రయత్నిస్తుంది). "పర్, అత్తా ఐసాహీ కర్తాహైనా?"
"కదా మాంమయ్యా......అత్త కొన్ని క్షణాల్లోనే......టింగ్...టింగ్....టింగ్....అని మూడు యాక్షన్ లలో, చీర మార్చేసుకొని, వచ్చేస్తుంది కదా? అందుకే......తను.....నీ 'కమ్ బెనారస్' కదా? అందుకే నువ్వే ఈ పాట రాసి వుంటావు.....నిజం చెప్పు....!" అని షమ్మీ సౌమ్యకి తోడొస్తే, ఇంకేమి చెప్పను.....?
"అత్తా ని గిన్నిస్ బుక్ లో--ఫాస్టెస్ట్ శారీ ఛేంజర్--అని యెక్కించెయ్యచ్చు కదా?" అంటారు ఇద్దరూ!
(........ఇంకోసారి)